ALS HET MAAR GEZOND IS - Balans In Je Gezin

ALS HET MAAR GEZOND IS

“Het maakt me niet uit of het een jongetje of een meisje wordt. Als het maar gezond is.” Die uitspraak hoor ik wel eens van aanstaande moeders. Ik vraag dan altijd: “Ja maar, als het nou niet gezond is?”

 

Wat als…
Wat als je kind heel erg ziek is of ernstig gehandicapt? Wat als je kind niet af en toe huilt maar dag en nacht door, zodat je binnen een week van de roze wolk aftuimelt en je na een maand radeloos bent geworden? Dat gebeurde bij ons en we konden niet anders doen dan wat ons hart ons ingaf om te doen: alles aan de kant zetten en ons zoontje heel dicht bij ons houden, veel van hem houden en alle hulp aanpakken die we kregen.

 

Autisme
Pas jaren later wisten we waarom hij zo had gehuild: hij kon al die prikkels die op hem afkwamen, niet goed verwerken. Dat kwam door zijn autisme. “Heb je weleens gedacht: had hij maar geen autisme?” Iemand stelde mij ooit die vraag. Ik hoefde daar niet lang over na te denken. “Nee!” Onze zoon is namelijk wie hij is en ja, hij heeft autisme. Maar zonder zijn autisme zou hij onze zoon niet zijn. Hij is goed zoals hij is en hij mag zijn wie hij is.

 

Loslaten
Natuurlijk moet hij leren (over)leven in een wereld waarin mensen zonder autisme de sociale regels bepalen. En natuurlijk was en is het voor ons niet altijd makkelijk om hem de juiste ondersteuning te bieden. Maar ik kan met recht zeggen: hij heeft ons zoveel goeds gebracht. Ik heb zoveel van hem geleerd, ik ben zo door hem gegroeid tot een mooier mens! Ik dacht dat ik geduldig was. Nou, na al die jaren ben ik pas écht geduldig geworden! Ik dacht: als het moeilijk is, vraag je gewoon hulp. Maar dat is nog niet zo makkelijk: toegeven dat je het niet alleen kunt. Ik ben christen en ik dacht: ik vertrouw op God. Ook dat is in theorie veel gemakkelijker dan in de praktijk. Loslaten is niet zo eenvoudig!

 

Mantelzorg
“Loslaten is anders vasthouden” hield een spreker ons voor. Hij sprak op een bijeenkomst over geloof en autisme. Hij vertelde uit de bijbel het verhaal van Hanna. Ze was kinderloos. Ze beloofde God: als U mij een kind geeft, is dat Uw kind. Dan geef ik het aan U terug. Ze kreeg dat kind, Samuel, en wist dat ze het moet loslaten. Ze liet het los… in de kerk. De kerk van die tijd: de priesters plunderden en prostitueerden. De tempel was corrupt en oversekst. Op vierjarige leeftijd bracht ze Samuel daar naartoe. Eén keer per jaar kon ze hem bezoeken. Hoe dééd Hanna dat? Thuis naaide ze elk jaar een nieuwe mantel voor hem. Ze dacht voortdurend aan Samuel. Al haar liefde zat in die mantel. Zo bleef ze voor hem zorgen: loslaten is mantelzorg.

 

Goede plek
Je bent als een warme mantel om je kind heen. Maar moet soms de zorg overlaten aan anderen. Je zoekt een passende school of een passend logeerhuis enzovoort. Wat je los moet laten is dat je je kind gelukkig kunt maken. Wat je vast moet houden is: je kind een goede plek bezorgen in de samenleving.

 

Kiezen
En verder: zorg goed voor jezelf. Je kunt zelf kiezen: of je voelt je heel erg ongelukkig en bezorgd als je kind autisme heeft (of ziek is/verdrietig/eenzaam enz.). Of je zegt: ik kies ervoor me goed te voelen, dan kan ik er optimaal zijn voor mijn kind. En voelt hij of zij zich ook beter.

Wat als het nou niet “gezond” is? Een extra reden om heel veel van je kind te houden!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Bedrijfsgegevens

 

Balans in je gezin

Annita Lameris-v.d. Wetering

Kadoelen 18

8326 BB Sint Jansklooster

Tel.: 06 – 1512 8340

KvK-nummer: 67306446

 

Facebook


LinkedIn