Ik liep een tijdje geleden in een stad. Het was er niet heel druk, maar er was wel de normale verkeersdrukte van een stad. Er kwam een moeder aanfietsen, met een meisje naast zich op de fiets. Het meisje was een jaar of zes. De moeder riep voortdurend: “Pas op!” “Kijk goed naar links en rechts!” Het meisje deed precies wat ze zei, maar de moeder werd steeds angstiger. Ze was kennelijk zó bang dat er iets mis zou gaan, dat ze zelfs angstig begon te schreeuwen. Het meisje werd daar op haar beurt erg onzeker van. Ze viel bijna. Dat maakte de moeder nóg banger. Ik kreeg medelijden, met zowel de moeder als het kind. Ik zág gewoon voor mijn ogen wat er gebeurt als een moeder, uit angst, haar kind onzeker maakt. Deze moeder kon haar kind niet loslaten. Dat was wat er aan de hand was.

 

Hoe
Hoewel dit een extreem voorbeeld is, denk ik dat alle ouders er wel iets in zullen herkennen. Je houdt zielsveel van je kind(eren). Je wilt het allerbeste voor ze. En je weet dat je ze los moet laten. Maar dat is soms zó moeilijk! Hoe doe je dat dan? En hoe doorbreek je een patroon als je er achter komt dat je ‘er te dicht op zit’? Dat je té bezorgd bent?

 

Navelstreng
Het loslaten van je kind begint al op het moment dat het geboren is. Met het doorknippen van de navelstreng. En die navelstreng moet je nog heel veel keren figuurlijk doorknippen. Als je voor het eerst je kind achter moet laten bij een oppas of de opvang. Als je kind voor het eerst naar school gaat. Of uit logeren, naar de middelbare school, op kamers en ga zo maar door. Je kind wordt steeds meer een eigen persoonlijkheid. Gaat steeds meer zijn/haar eigen weg en je moet steeds meer loslaten. En dat is ook gewoon nodig, want een kind moet leren zelfstandig te worden. Dat gaat stap voor stap. Het loslaten gaat ook stap voor stap.

 

Wat het oplevert
Misschien vind je dat moeilijk (vooral moeders vinden dat vaak moeilijk). Soms heb je zelf als kind iets meegemaakt, wat niet fijn was. En wil je koste wat kost voorkomen dat je kind hetzelfde moet meemaken. Dan kan loslaten extra moeilijk zijn. In mijn praktijk hebben ouders regelmatig onderzocht wat het hen oplevert als ze hun kind meer loslaten. Lees hier wat ze ontdekten:

 

• loslaten maakt dat ik met een scherpere blik kan kijken
• als ik loslaat, krijgt mijn kind de ruimte fouten te maken en daarvan te leren
• als ik loslaat, leert mijn kind zelfstandiger te worden
• als ik loslaat, krijgt mijn kind steeds meer vertrouwen in het eigen kunnen
• als ik mijn kind loslaat, laat ik ook steeds meer mijn angst los en omgekeerd

 

Misschien dat jij tot dezelfde conclusies komt. Maar misschien kom jij tot heel andere inzichten. Ontdek het maar!

 

Oefenen
Bedenk: loslaten gaat ook per kind verschillend. Sommige kinderen kunnen prima meer vrijheid aan, andere kinderen hebben echt duidelijke grenzen nodig. Dat is een kwestie van uitproberen en oefenen met elkaar. Ik hoorde ooit een mooie uitspraak over loslaten: “Loslaten is anders vasthouden.” Die heb ik altijd onthouden en ook toegepast.

 

Té
En wat als je merkt dat je niet goed kunt loslaten omdat je té bezorgd bent of té bang? Ga dan met je eigen bezorgdheid en angst aan de slag. Zodat je je kind de ruimte kunt geven die hij/zij nodig heeft. Zodat je de goede balans kunt vinden tussen je kind beschermen en je kind loslaten.

 

Tot slot een gedicht van Tanja Helderman. Het beschrijft heel goed wat er door je heen kan gaan als het gaat om het loslaten van je kind:

 

V L I E G E N

 

ik voed je op

ik zorg voor je

ik baan voor jou

de paden

ik geef je kaders

– veiligheid

ik wil je overladen

met liefde

aandacht

en geduld

ik wil je overstelpen

met alles wat

ik geven kan

ik zal je altijd helpen

want samen

is door

weer en wind

de stormen overleven

en altijd komt

de zon weer op

ik wil je alles geven

ik voed je op

loop met je mee

ik pak je beide

handen

totdat je zelf

vliegen kan

en weet hoe je moet landen

*

Tanja Helderman

@taalig