HEB IK TOCH WEER BOOS STAAN SCHREEUWEN TEGEN MIJN KIND - Balans In Je Gezin

HEB IK TOCH WEER BOOS STAAN SCHREEUWEN TEGEN MIJN KIND

“Telkens weer beland ik in hetzelfde patroon. Mijn kinderen luisteren niet, ik voel de onmacht toenemen en begin tegen ze te schreeuwen.” Een moeder vertelde mij openhartig over dit probleem. Ze wilde heel graag dit patroon blijvend doorbreken. Maar hoe?

 

Stramien
Deze moeder weet heel goed dat schreeuwen tegen haar kinderen averechts werkt. Dat beseft ze al zodra ze ermee begint. Maar het lukt haar nog niet om het anders te doen. Het is een vast stramien van actie en reactie geworden tussen haar en haar kinderen. En deze moeder voelt zich er best schuldig over. Misschien herken je dit wel. Iedere ouder heeft wel eens een moment waarop hij/zij op z’n zachtst gezegd niet zo handig reageert op zijn/haar kind. Meestal lukt het wel om jezelf dan als ouder te herpakken. Maar soms is het patroon al behoorlijk ingesleten. Wat kun je dan doen?

 

Onderzoek jezelf
Wanneer je je vaak schuldig voelt omdat je toch weer boos hebt staan schreeuwen, is het tijd voor zelfonderzoek. Waar komt die boosheid vandaan? Ben je moe en geïrriteerd door wat er op je werk is gebeurd? Dan snap je meteen dat het niet eerlijk is dat op je kinderen af te reageren. Mocht je vroeger misschien zelf niet boos zijn? Of heb je je voorgenomen nooit zo boos te worden als je vader/moeder? Dan kan het zomaar zijn dat je je boosheid uit alle macht probeert te onderdrukken. Dit zal uiteindelijk niet werken, want vroeg of laat moet het er toch uit.

 

Voelen
Wat beter werkt, is je boosheid voelen en accepteren. Maak eerst eens contact met jezelf. Let op lichaamssignalen waaraan je merkt dat je boos bent. Bijvoorbeeld: gefronste wenkbrauwen, raar gevoel in je buik, een strak gezicht. Deze kenmerken zijn bij iedereen anders. Leer die van jou herkennen. Als je je eigen signalen hebt herkend, begint de erkenning. Sta jezelf toe je boosheid gewoon te voelen. Zonder dat je er meteen iets mee doet. Je geeft jezelf de erkenning: ik voel me hier boos over. Of: dit gedrag irriteert me enorm. Accepteer dat dat er is. Daarna kun je besluiten hoe je gaat handelen. Bedenk ook dat boosheid op zich een goede emotie is. Het geeft je een seintje dat er iets niet oké is voor jou.

 

Ruimte
Je zult merken dat, door eerst bij jezelf stil te staan en je eigen gevoelens te (h)erkennen, je gevoel van onmacht verdwijnt. Er komt ruimte in je hoofd om te bedenken wat de goede aanpak is. Je kunt dan rustig en duidelijk reageren. Of besluiten humor te gebruiken. Net naar hoe de situatie is.

 

Contact met je kind
Daarna kun je contact maken met je kind. Een kind kan namelijk pas luisteren en doen wat je zegt, als jullie in contact zijn. Is het contact goed, geef dan erkenning. Benoem het gevoel van je kind. Zo laat je merken dat jij wél naar hem/haar luistert. Want luisteren moet van beide kanten komen. Begrens daarna op een liefdevolle manier. Het lijkt haast te simpel om waar te zijn, maar zodra een kind zich gehoord en begrepen voelt, kan hij of zij veel makkelijker stoppen met negatief gedrag.

 

Kinderen vertellen
Wat ik je hierover ook nog mee wil geven, is dit: kinderen vertellen altijd iets met hun gedrag. Misschien willen ze jou wel vertellen: Er is iets aan de hand, je bent vaak boos. Doe er iets mee pappa of mamma. Dat is confronterend. Maar als je er goed over nadenkt, is het ook heel bijzonder dat kinderen dit doen. Negeer het niet, ga ermee aan de slag!

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Bedrijfsgegevens

 

Balans in je gezin

Annita Lameris-v.d. Wetering

Kadoelen 18

8326 BB Sint Jansklooster

Tel.: 06 – 1512 8340

KvK-nummer: 67306446

 

Facebook


LinkedIn