Heb jij thuis ook vaak te maken met:

 

• Een kind dat heel snel boos is en erin blijft hangen;
• Een kind dat bang is voor de gekste dingen;
• Een kind dat maar door gaat met huilen?

 

Veel ouders zien dit regelmatig gebeuren en ze willen hun kind graag helpen. En dat blijkt nog niet altijd even makkelijk. Vooral niet wanneer zowel de emoties van het kind als die van pappa of mamma hoog opgelopen zijn. Daarom een aantal tips van mij, hoe je dat kunt doen: je kind leren omgaan met emoties.

 

Wat niet
Eerst maar even ‘afvinken’ wat meestal niet helpt:

 

• Zelf boos worden en roepen: ‘Nu is het afgelopen!’;
• je kind vertellen dat hij/zij zich niet aan moet stellen of dat hij/zij niet bang hoeft te zijn;
• je kind wegsturen naar zijn/haar kamer.

 

Op den duur zal het boze/bange/verdrietige gedrag wel ophouden. Maar je hebt je kind dan niet geleerd hoe hij of zij er zelf mee kan omgaan.

 

Contact
Bovendien heb je met jouw reactie iets heel belangrijks laten liggen: de verbinding met je kind. Door er op deze manier op te reageren, ben je uit contact gegaan. En dat contact is juist zo belangrijk als je je kind iets wilt leren. En je kind wil het juist zo graag, dat contact. En heeft het ook zo nodig. Omdat hij of zij het zelf nog niet goed kan, die emoties reguleren.

 

(H)erkennen
Help je kind dus. Help je kind zijn of haar gevoelens te herkennen. Benoem ze, zodat je kind zich bewust wordt van wat hij of zij eigenlijk voelt. Geef je kind daarna erkenning, door begrip te tonen. Hiermee leer je je kind dat zijn/haar gevoelens er mogen zijn. Erkenning zorgt ervoor dat je kind zijn/haar emoties beter leert herkennen, simpelweg omdat hij/zij rustiger wordt en helderder kan nadenken.

 

Zelf aangeven
Daarna leer je je kind hoe hij of zij zelf kan aangeven hoe hij/zij zich voelt. Stel vragen over: waar voel je dat in je lijf? Wat gebeurt er dan? Onderzoek het en vraag door. Maak het bijv. visueel duidelijker door een soort emotiemeter te tekenen die van groen naar geel en tenslotte naar rood gaat. Laat je kind aangeven waar de wijzer staat op het moment dat de emotie heftig is. Is het dan nog geel of staat-ie al in het rood? En bespreek samen wat een eerste stapje is om het meer naar de groene kant te laten gaan. En wat dan de volgende stap is. En zo verder. Let wel: je kunt dit gesprek alleen voeren wanneer je kind rustig genoeg is. Soms is het beter om een later, geschikter moment te pakken en er dan op terug te komen.

 

Uiten
Op die manier beland je automatisch in de volgende stap: je kind leren de emotie op een goede manier te uiten. Dat kan door erover te praten en samen te ontdekken wat je kind kan doen. Maar je kunt ook iets anders verzinnen: je kind kan tekenen, kleien of briefjes schrijven met helpende gedachten. Maak een mooi doosje om de briefjes in te stoppen. Of versier de briefjes en maak er een slinger van. Er zijn nog heel veel andere creatieve oplossingen te bedenken. Misschien heeft je kind daar zelf ook wel ideeën over. En wie weet wat er dan allemaal boven tafel komt, waar je het nog eens over kunt hebben met elkaar.

 

Tot slot
Twee dingen nog die van belang zijn:

• Benoem het ook wanneer je kind blij is. En waar je dat aan kan zien. Zo leert je kind ook dit herkennen bij zichzelf, al zal dat vrij makkelijk zijn. Vertel dat jou dit ook blij maakt.
• Laat zien hoe jij dat doet. Benoem je eigen gevoelens ook af en toe waar de kinderen bij zijn. En vertel hoe je ermee om gaat. Kinderen leren veel van de voorbeelden van hun ouders, leef het dus op een goede manier voor.