“Is het nou afgelopen! Stoppen nu, ik waarschuw niet nog een keer!” Voor mij in de supermarkt stond een moeder die zich duidelijk opgelaten voelde. Ze had twee kinderen bij zich, die allebei een kinderkarretje hadden. Ze botsten steeds expres met hun karretje tegen elkaar. En ook tegen stellages in de winkel. De kinderen luisterden niet echt naar haar. Sterker nog: het leek wel erger te worden elke keer dat hun moeder er iets van zei.

 

Tien keer
Het is voor jou denk ik heel herkenbaar. Dat jij al tien keer hebt gezegd dat je kind moet stoppen, maar dat je kind blijft doorgaan. Met ondeugend gedrag, maar ook bijvoorbeeld met zeuren. Je kind blijft maar vragen om lekkers of om op de tablet te mogen. Of blijft maar huilen als je hebt gezegd dat het niet mag. Waarom kan je kind niet stoppen als jij dat zegt? En hoe kun je zorgen dat je kind wèl stopt?

 

Sleutel
Waar ligt de sleutel voor de oplossing? Bij twee dingen:

 

1. Anders kijken.
2. Anders benaderen.

 

Kijk er zo naar: kinderen hebben behoefte aan erkenning en aan echt contact. Ze willen gezien en gehoord worden. Als je alleen maar vertelt dat ze moeten stoppen, voelen ze zich afgewezen en niet begrepen. En dat zal er niet voor zorgen dat ze stoppen. Integendeel, ze zullen juist doorgaan en misschien nog wel een tandje extra bijzetten. Blijf jij op dezelfde manier reageren, dan versterk je dat alleen maar.

 

Behoefte
Benader het daarom op een andere manier. Wanneer je je kind laat merken dat je zijn of haar behoefte echt wel ziet, verandert er iets. Je hoeft niet toe te geven, maar je kunt wel vertellen dat je snapt wat je kind graag wil. En je begint dan met contact maken.

 

Contact
Dus de moeder in de supermarkt gaat door de knieën en kijkt haar kinderen aan. Ze zegt dan bijvoorbeeld: “Leuk is dat hè, botsen met die karretjes. En weet je, daar gaan dingen stuk van. En jullie kunnen elkaar pijn doen. Dus stop nu maar met botsen. Laten we doen wie zo netjes mogelijk het karretje kan sturen.”
En jij legt bijvoorbeeld je hand op het hoofd van je kind een kind dat zeurt om iets. Zo maak je contact. Je kunt dan zeggen: “Jammer hè dat het nu niet mag. En je had er juist zo’n zin in. Zullen we samen even een spelletje doen?”

 

Simpel
Het gaat dus om de combinatie van contact maken, erkenning geven en toch vasthouden aan je grens. Het lijkt haast te simpel om waar te zijn, maar zodra een kind zich gehoord en begrepen voelt, kan hij of zij veel makkelijker stoppen met negatief gedrag. Zo eenvoudig is het dus!

 

Omdenken
Misschien is het even ‘omdenken’ voor jou. Dat is oké. Ik weet dat het echt de moeite waard is om te proberen. En als je eenmaal hebt gemerkt dat het werkt, zul je het veel vaker gaan toepassen. Ik wens je veel succes!