HOUD DE TOUWTJES BIJ JEZELF

“Het is niet eerlijk. Ik mag nooit wat kopen en jij koopt wel altijd wat leuks voor jezelf!!”
Mijn kleine kleuter van 4 jaar stond boos te stampvoeten en te schreeuwen in de boekenwinkel. Hij had een puzzelboekje op het oog. Vroeg of hij dat mocht hebben en ik had gezegd dat ik dat niet nodig vond omdat hij thuis al zo’n boekje had.
En daar stond ik dan, in dat kleine boekenwinkeltje, terwijl de andere klanten en de verkoopster het allemaal duidelijk konden volgen.
Wat moest ik doen? Ik voelde me opgelaten, maar besloot meteen: ik heb nee gezegd, dus het blijft nee. En verder: ik geef er niet al teveel aandacht aan.

 

Geen strijd
En dat bleek een goede keuze. Ik had het ook niet zomaar besloten, dit vroegwijze mannetje kon eindeloos discussiëren, ook al was hij nog maar 4 jaar. Dus daar begon ik sowieso niet meer aan. Te vaak gedaan. Ik kon dat niet “winnen”, maar wilde ook  helemaal de strijd niet aangaan.
En hoewel ik heel goed wist hoe ik het niet wilde, koos ik op dat moment niet bewust voor hoe ik het wel wilde doen. Achteraf bedacht ik dat ik het goed had opgelost. Ik had het op mijn gevoel gedaan.

 

Touwtjes weggeven
Wat ik namelijk had gedaan, was de touwtjes in eigen handen houden. En dat is wat je het beste kunt doen in dit soort situaties. Wat ik vaak zie gebeuren, is dat ouders hun kind boos toespreken, met een huilbui als gevolg. Soms geven ze het kind zijn zin. En volgens mij doen ze dat omdat ze de omgeving willen laten zien: jullie moeten niet denken dat ik mijn kind niet kan opvoeden!
Als je dit doet, laat je gewenst gedrag zien (al kun je je afvragen wat “gewenst “ is), maar je blijft je opgelaten voelen. Omdat je de touwtjes hebt weggegeven. Je laat je gedrag bepalen door wat anderen mogelijk van je denken.

 

Duidelijk zijn
En dan je kind. Hij of zij wil duidelijk iets anders dan jij en weet vaak nog niet zo goed hoe hij of zij dat handig kan communiceren. Op dat moment je kind een lesje leren of boos worden vanwege zijn grote mond, heeft niet zoveel zin. Het landt niet, want je kind is zelf boos. Houd de touwtjes bij jezelf: jij hebt besloten dat het niet gebeurt en dat deel je rustig mee. Als je er duidelijk over bent, ook van binnen, zal het kind stoppen met zijn/haar gedrag.

 

Mindset
Neem je kind mee aan jouw “touwtje”. Verander bijvoorbeeld de mindset. Mijn zoon stond nog steeds boos te wezen. Hij wist best waarom we in de boekwinkel waren: we zouden een verjaardagskaart kopen. Ik zei dan ook tegen hem: Welke kaart vind jij het mooist, die met de tulpen of deze met de lammetjes in de wei? Daar wilde hij wel over meebeslissen en zo haalde ik hem uit zijn boze bui. En thuis ging hij lekker zitten puzzelen in zijn eigen puzzelboekje…