Het was een warme zomeravond, ik herinner het me nog goed. Ik was druk met onze jongste, een baby’tje van een paar weken oud. Hij huilde. Hij huilde veel, meer dan onze andere twee kinderen. En hij bleef maar huilen, het werd steeds erger. Mijn man was naar zijn werk en ik had de baby in een draagzak en liep met hem rond, in een poging hem rustig te krijgen. Dat hielp lang niet altijd en deze keer ook niet. En ik zat er een beetje doorheen, ik was zó moe. Ik huilde met hem mee. De telefoon ging, een kennis belde om me iets te vragen. Ze vroeg of ik verkouden was. Ik zei: “Nee, ik ben aan het huilen, ik huil met mijn zoontje mee.” Toen ze erachter kwam dat ik alleen thuis was, zei ze: “Ik kom eraan!” En binnen 10 minuten stond ze bij me op de stoep. Ze luisterde naar mijn verhaal en nam de baby een poosje over. En toen ging het weer. Fijn was dat, iemand die er was op het moment dat ik het nodig had.

 

Een heel dorp
“It takes a village to raise a child”, daar moet ik aan denken bij deze gebeurtenis. En ik denk dit ook vaak sinds ik kindercoach geworden ben. Het is een oud Afrikaans gezegde. Het betekent zoveel als: Een heel dorp, een hele gemeenschap is er voor nodig om een kind op te voeden. En het is waar. Kinderen opvoeden, zeker in deze tijd, is niet iets wat je er zomaar even bij doet! En het is zeker niet iets wat je alleen kunt!

 

Andere maatschappij
In ons land was dit vroeger vrij zichtbaar. Opvoeden deed je vooral als moeder en je had hulp en steun van je eigen moeder, je zussen, tantes, buren. In een overzichtelijke wereld. Vandaag de dag is de maatschappij wat anders ingericht. Dat betekent zeker niet dat er geen behoefte aan steun en begeleiding is bij de opvoeding. En het is er gelukkig ook nog wel, alleen vaak op een andere manier.

 

Met en voor elkaar
Zo kun je via internet elkaar steunen door op zoek te gaan naar groepen waar je je bij aan kunt sluiten. Ook kun je terecht bij Centra voor Jeugd en Gezin. En mensen zoals ik, die Kinder- en Opvoedcoach zijn, kunnen steun bieden. Toch wil ik ervoor pleiten om ook buiten deze platformen om er te zijn voor elkaar. Toon belangstelling voor elkaar. Praat met elkaar en luister naar elkaar. En als je problemen merkt bij een ander, denk dan niet: wie ben ik om me daarmee te bemoeien? Je kunt altijd vragen toch of je kunt helpen?

 

Niet alleen
Begin klein. Neem de moeite en de tijd om even een praatje te maken met andere ouders, bijvoorbeeld op het schoolplein. Belangstellend en vooral luisterend. Haal vriendschappen weer aan, die door alle drukte op een lager pitje kwamen te staan. Jij staat er niet alleen voor en je mag anderen laten merken dat zij dat ook niet hoeven.