“Je moogt proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan je gelijk te maken.” (Kahlil Gibran)

 

Verwachtingen
Veel ouders hebben hoge verwachtingen van hun kinderen. Ze houden namelijk van ze en gunnen ze een fijn leven en een gelukkige toekomst.
Als het even kan, willen ze proberen te voorkomen dat hun kinderen mee moeten maken wat ze zelf hebben ervaren: bijvoorbeeld een opleiding niet afgemaakt of niet de opleiding kunnen volgen die ze graag wilden; opgroeien in een gezin dat het financieel niet breed had en daarom bepaalde dingen niet kunnen doen; weinig vriendjes hebben.

 

Toekomstbeeld
Misschien herken je dat wel. Dat je een bepaald toekomstbeeld van je kind voor ogen hebt. En daar werk je naartoe in je opvoeding, je gaat er helemaal voor. Op zich is daar ook niets mis mee, want welke ouder heeft nu niet het beste voor met zijn of haar kind?

 

Uniek
Bedenk wel dat je kind een uniek wezen is en zich ontwikkelt tot een eigen persoonlijkheid.  Natuurlijk, je zult jezelf en je partner herkennen in je kind (of je dat nu leuk vindt of niet). Maar je gaat ook merken dat jouw kind echt uniek is en dat, wanneer je meer kinderen hebt, ieder kind zijn of haar eigen spoor volgt.

 

Sturen
En als het dan zo is dat jij je kind teveel wilt sturen en je merkt weerstand (zeker in de puberteit kan dat gebeuren, maar ook al eerder), denk dan aan de zin die ik citeerde aan het begin. Als je probeert je kind te vormen naar jouw ideeën, vraag je dan af: heb ik daar eigenlijk wel het recht toe?

 

Eigen pad
Misschien denk je: natuurlijk, het is toch mijn kind? Ja, het is jouw kind. Maar het is tegelijkertijd een uniek persoontje en jij mag hem of haar een eigen pad gunnen. Uiteindelijk zijn je kinderen namelijk niet van jou. Ik ben christen en geloof dat ze van God zijn en dat Hij zijn unieke plan met hen heeft. Je kunt ook zeggen, zoals de schrijver van het gedicht: “Ze zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.”

 

Prachtige taak
Jij bent de moeder of de vader. En jij mag jouw kinderen begeleiden en ondersteunen bij hun weg naar volwassenheid. Wat een voorrecht! En wat een prachtige taak. Geniet er vooral met volle teugen van en ga op zoek naar hun eigen unieke zelf, laat dat vooral naar boven komen.

Ik wens je heel veel zegen en geluk hierbij!

 

Hieronder het volledige gedicht:

 

“En hij zei:

 

Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ‘s levens hunkering naar zichzelf.

 

Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

 

Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.

 

Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,

 

dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.

 

Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.

 

Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.”

 

Uit: Kahlil Gibran – De Profeet