“Als hij dan toch moet huilen, dan het liefst bij mij of bij zijn vader”. Dat dacht ik toen ons derde kind geboren werd en bleek dat hij veel, erg veel huilde. We waren erg bezig om hem stil te krijgen, maar op een gegeven moment begrepen we: hij huilt gewoon veel. We besloten hem alle geborgenheid en liefde te geven die we hem konden bieden. En dus droegen we hem vrijwel de hele dag bij ons in een draagdoek. Inmiddels weten we dat dat huilen een functie had. Ons kind kreeg veel prikkels te verwerken en dat was op de een of andere manier niet gemakkelijk voor hem. Hij had het nodig te ontladen en dat deed hij door te huilen.

 

Sorry
We leven in een cultuur waarin huilen eigenlijk zo snel mogelijk gestopt wordt. Je ziet wel eens mensen huilen op tv bijvoorbeeld, maar ze gaan niet ‘los’ en willen het eigenlijk niet laten zien. Zelfs als het best logisch is als iemand huilt, zegt hij of zij vaak: “sorry”! En veegt snel de tranen weg. Als er iets ergs gebeurt, wordt er in ons land een stille tocht gehouden. Er wordt gehuild, maar het is toch “ingehouden”. Er zijn landen in de wereld waar het er allemaal wat expressiever aan toe gaat…

 

Stil maar
Wanneer bij ons een kind zich bezeert en de tranen laat rollen of ergens anders om  moet huilen, krijgt het gauw een kusje en zeggen wij: “Stil maar”. Of, in een ongunstiger geval: “Hou nou maar op met dat gehuil! Genoeg nu!” Allemaal met het idee dat er zo snel mogelijk een eind aan moet komen.

 

Doe het eens anders
Doe jij dat ook vaak bij je kind? Dan vraag ik je om er eens  anders mee om te gaan. Want wanneer je het huilen van je kind zo snel mogelijk wilt laten stoppen, geef je eigenlijk de boodschap mee dat zijn/haar verdriet er niet mag zijn. Terwijl je kind op dat moment wél verdrietig is. Vertel je kind daarom dat het oké is om te huilen. Sla je arm om je kind heen of laat je kind bij je op schoot zitten en zeg: “Dat deed zeer hè, huil maar hoor.” Blijf er met je aandacht bij en vertel dat ook: “Ik luister gewoon, het is oké.” Geloof me, het doet wonderen. Het huilen mag er zijn, je kind kan ontladen. En niet alleen over de pijn van bijvoorbeeld een val, maar tegelijkertijd over andere dingen van die dag die niet leuk waren. De juf die boos was op school, een groep grote kinderen die lelijk deden, de sommen  waar hij/zij niks van snapte. Dat neemt je kind allemaal mee in die huilbui. Laat je kind erover uithuilen, dat geeft weer ruimte.

 

Herken je dat?
Ik heb zelf ook weleens dat ik bijvoorbeeld mijn hoofd stoot en dat dat gemeen zeer doet. De tranen springen in mijn ogen en ineens moet ik huilen. Dan merk ik vaak dat ik veel erger moet huilen dan ik had verwacht. Er komt nog van alles bij waar ik mee zat en dat moest er ook eigenlijk allang een keer uit. Herken je dat? Nou, kinderen hebben dat ook heel vaak en hoe fijn is het dan dat ze iemand hebben bij wie ze dat kwijt kunnen. Geef ze die ruimte en die aandacht!

 

Heb jij vragen over de huilbuien van je kind of wil je over een ander opvoedingsonderwerp met mij van gedachten wisselen? Neem dan contact met me op! Je kunt een gratis sessie aanvragen. We bellen en je krijgt dan 20 minuten van mijn tijd, waarin je al je vragen kunt stellen. En ik geef je minstens twee waardevolle opvoedtips, die je meteen kunt toepassen. Ik zou zeggen: maak er gebruik van!

 

 

ja ik wil een gratis sessie

 

 

Het is gratis, maar toch geef je mij ook iets. Uit wat je mij vertelt, haal ik veel informatie over wat ouders bezighoudt. Zo blijf ik op de hoogte van wat er vooral speelt. Een win-win situatie dus: we helpen elkaar. En mocht het nodig zijn, dan kunnen we samen kijken of ik nog meer voor je kan betekenen.

 

Lijkt dat je wat: elke week lezen over alles wat met opvoeding te maken heeft? Gratis in je mailbox? Meld je dan nu aan, zo hoef je niets te missen:

 

ja ik meld me aan