“Op school is onze dochter een lief kind. Thuis is ze vaak een vurig draakje”, vertelde een moeder mij. Voor een groot aantal ouders is dit een heel herkenbaar beeld. Het kan gebeuren dat ze het aankaarten op school en dat de leerkracht dit totaal niet herkent. “Hebben wij het hier over hetzelfde kind?” vragen ouders zich dan af.

 

Opkroppen
Wat gebeurt er? Een kind maakt op school iets mee wat hem of haar dwars zit. Soms meerdere keren per dag. Hij of zij kropt alles op wat er gedurende de dag gebeurt. Thuis komt dan de ontlading. Vaak gaat het om gevoelige kinderen, die zich op school aanpassen. Ze vinden het moeilijk om hun grenzen aan te geven. Wat ze moeten leren, is juist op school zich te uiten. Het gaat erom dat het probleem opgelost wordt op de juiste plek. Daar waar het is ontstaan.

 

Leren
Wat gebeurt er als je dat niet doet? Dan krijgen ouders en/of broertjes en zusjes de volle laag. Het moet er een keer uit en thuis is een veilige plek, veilig genoeg om te ontladen. En dat is op zich goed, die veiligheid. Aan de andere kant: wanneer het regelmatig gebeurt dat gezinsleden de dupe zijn van wat er op school gebeurt, is het tijd er iets aan te doen. Want kinderen moeten leren respectvol met anderen om te gaan. En ze moeten leren omgaan met hun boosheid. Op een goede manier en op de juiste plaats.

 

Kader
Natuurlijk is het fijn als jij thuis als moeder of vader je kind kunt opvangen. En op zich is boosheid ontladen iets goeds. Maar het kan niet zo zijn dat jij je keer op keer als ‘boksbal’ laat gebruiken. Of de scheldpartijen zomaar incasseert. Begrens je kind dus als hij/zij dit soort dingen doet. Op die manier bied je hem of haar ook meer veiligheid dan wanneer je alles maar toelaat. Door te begrenzen, geef je een veilig kader. Want je kind is op dat moment boos en in de war en heeft zo’n veilig kader hard nodig. Doe dat begrenzen op een liefdevolle manier.

 

Samen
Vraag je af: wat moet mijn kind leren? Moet hij/zij leren zeggen: ik vind dit niet leuk? Of: ik wil dat je stopt? Moet je kind leren hulp te vragen? Je kunt een kind leren op een goede manier grenzen aan te geven. Praat erover met school: hoe kunnen we met elkaar dit kind helpen? Jullie kunnen samen in kaart brengen of het gaat om bijvoorbeeld teveel prikkels of dat het probleem meer ligt in de sociale omgang tussen de kinderen. En dan kijken jullie samen: wat kan school doen, wat kunnen ouders doen.

 

Inzicht
Op het moment van boosheid zelf is het belangrijkste: erkenning geven. Je geeft woorden aan dat waar je kind boos over is en troost daarna je kind. Als je kind rustig is, praat je er samen over. Laat je kind bijv. elke dag twee of drie dingen opnoemen die leuk waren. En ook twee of drie dingen die niet leuk waren. Ga daar op door: wat gebeurde er? Wat deed jij? Hielp dat? Wat zou je ook kunnen doen? Wanneer ging het wel een keer goed? Kun je dat weer doen? Wie kan jou helpen? Met dit soort vragen krijg je inzicht en leert je kind zichzelf ook beter kennen.

 

Het zal niet in één keer verbeteren, dat kost tijd. Samen kunnen jullie er stapje voor stapje aan werken. Ik wens jullie heel veel succes hierbij!