“Aan de kant, ik ga eerst!!”

Met geweld duwt Sanne haar broertje opzij. Hij valt op zijn billen en stoot zijn hoofd tegen de muur. Het doet pijn en hij huilt. Sannes moeder zucht ervan: dit gebeurt dagelijks, Sanne die met geweld haar plek probeert te veroveren. En ze krijgt het vaak nog voor elkaar ook. Dit moet echt stoppen. Maar hoe? Sannes moeder heeft het gevoel dat ze er geen grip meer op heeft.

 

Machteloos

Sannes moeder zit  bij mij en vertelt het bovenstaande voorval. En misschien herken je een situatie als deze ook in jouw gezin. Er is een patroon ontstaan en dat moet doorbroken worden. Je hebt alleen geen idee hoe je dat moet aanpakken, je voelt je er machteloos onder.

 

Ieder een eigen rol

Een patroon dat ontstaat in een gezin, wordt door alle leden van het gezin in stand gehouden. Ieder vervult zijn of haar eigen rol. Iedereen reageert vaak op dezelfde manier. En dus zal ook ieder lid van het gezin zijn of haar eigen steentje moeten bijdragen aan de oplossing. Alleen: als pappa en mamma zijn jullie de volwassenen. Jullie mogen dus de leiding nemen.

 

Vol hoofd

En zo ga ik aan het werk, samen met Sannes moeder. “Wat gebeurt er bij jou als zo’n situatie zich voordoet?” vraag ik haar. Ze geeft aan: “Mijn hoofd zit vol met gedachten als: “Daar gaan we weer, dit kan zo echt niet langer, dit moet stoppen. En ik voel me geïrriteerd, verdrietig, machteloos en ik heb medelijden met mijn zoontje. Ik moet kiezen: stop ik haar eerst en troost ik dan haar broertje of begin ik met troosten, wetend dat zij haar boosheid dan meteen op mij richt door me op mijn rug te slaan? Daar wordt mijn hoofd zó vol van, dat ik eigenlijk helemaal niks doe, omdat het me overspoelt. En dan loopt het uit de hand.”

 

Bewustwording

“Nou, dat is ook een lastige situatie, wat goed dat je het wilt aanpakken”, vertel ik haar. Haar reactie is heel begrijpelijk, alleen is het niet helpend. Wat Sannes moeder wil, is er grip op krijgen en haar kind leren op een goede manier te laten weten wat ze graag wil.

Waar we allereerst aan gaan werken is: bewustwording. Ze leert dat als ze een stapje terug doet (letterlijk) en zich bewust wordt van haar gevoelens, ze tegen zichzelf kan zeggen: het helpt als ik rustig blijf. Ik parkeer nu mijn gevoelens.

 

Andere manier

De volgende stap is: iedereen veilig stellen. Daarna benoemen wat er gebeurt en erkenning geven: “Je wilt graag eerst hè? Dat snap ik best. En weet je, als je hem op de grond duwt, dan doe je hem pijn.” Wat ze dan niet moet vergeten, is benoemen wat Sanne wèl kan doen: “Stop daar maar mee, je mag gewoon zeggen wat je wilt.” En tot slot het huilende broertje troosten.

Zo leert Sannes moeder de situatie op een andere manier aan te pakken en te bekijken. Ze reageert dan niet primair vanuit haar emoties, maar brengt die eerst tot rust in zichzelf.

 

Probeer het eens

En mocht het nou zo zijn dat dit verhaal voor jou heel herkenbaar is en jij  heel graag verandering wilt, probeer het dan eens op deze manier. Bedenk dat het tijd kost: het zal niet in één keer opgelost zijn. Realiseer je ook dat het doorbreken van een patroon weerstand kan oproepen, dus het kan in het begin zelfs erger worden. Maar op de langere termijn zul je echt meer rust gaan ervaren. Ik wens je veel succes!