Mijn naam is Annita Lameris-v.d. Wetering. Al van jongs af aan ben ik begaan met kinderen die het moeilijker hebben dan anderen. Ik trok als kleuter op met een jongetje dat altijd van zijn stoel viel en daarom vaak in de hoek moest staan. Zag juf dan niet hoe leuk hij was? Ik nam het meisje op sleeptouw dat niet zo goed kon meekomen vanwege haar beperkingen. En ook nu nog moet ik altijd naar kinderen kijken als ik ze zie en ik probeer altijd (oog)contact te maken. Zelf ben ik moeder van vier zonen (inmiddels volwassen), ik kreeg er vier schoondochters bij en een paar prachtige kleinkinderen! Nu mijn kinderen zelfstandig zijn, kijk ik terug op een mooie tijd. Maar het was niet altijd makkelijk, opvoeden is niet altijd leuk. Dat wisten mijn man en ik ook wel, maar dat we zelfs op een punt kwamen dat we hulp moesten zoeken omdat we het niet meer wisten, hadden we niet gedacht van tevoren. Ik weet nog dat ik enorm twijfelde: doe ik het wel goed? Doordat we te maken kregen met autisme en ADHD bij onze jongens, tuimelde ik keihard van mijn ‘roze wolk van het ideale gezin’ af.
Door ervaringen, door schade en schande wijzer geworden en door zelf te gaan werken met kinderen met autisme, ben ik enorm gegroeid. Ik ben rustiger en geduldiger geworden en ben meer ontspannen gaan leven. Ik heb veel geleerd en bleef geboeid door kinderen in het algemeen. Tijd voor een nieuwe stap, namelijk de opleiding tot Kinder- en Opvoedcoach. Ik zie hoe mooi kinderen zijn en wat voor waardevols ze te bieden hebben – als je maar naar ze luistert. Ik vind het heel bijzonder om kinderen te mogen helpen die het op de een of andere manier moeilijk hebben. Ik vergelijk het vaak met eendjes in een vijver: Ik ben de persoon die juist die eendjes brood geeft die achteraan blijven drijven omdat de brutale grote eenden alles voor hun neus wegkapen.