“Als ik heel eerlijk ben, vind ik het best vaak moeilijk om moeder te zijn. Ik had het me toch heel anders voorgesteld.” Dit vertelde een moeder mij. Ik vroeg haar wat er dan vooral anders was dan ze had gedacht. Ze gaf aan dat ze elke dag bezig was met ruziënde kinderen uit elkaar halen en hen terechtwijzen. Ze zei: “Ik voel me meer een scheidsrechter dan een moeder. Ik kan jaloers worden op wat anderen op social media posten of wat ik in reclames zie. Het ideale gezin, zeg maar. Natuurlijk weet ik wel dat dit vaak een al te mooi plaatje is, maar toch. Ik zou heel graag in wat rustiger vaarwater komen met mijn gezin.”

 

Moe
Het tegendeel was echter waar. Het werd de laatste tijd juist erger, sinds de kinderen thuis waren in verband met corona. “In de eerste weken thuis lukte het nog redelijk. Maar nu merk ik dat ik er helemaal klaar mee ben. Ik word zo ongelofelijk moe van dat geschreeuw en geruzie elke dag. En het erge is, ik doe er zelf aan mee. Ik weet dat het niet goed is, maar ik schreeuw en word zelf ook boos. Ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen.”

 

Herkenbaar?
Het lijkt erop dat deze moeder met haar kinderen in een patroon is beland. Ik kan me voorstellen dat dit herkenbaar is voor jou. Misschien net op een andere manier, maar toch: herkenbaar. En ik kan er van alles over zeggen, want er zitten heel veel kanten aan dit verhaal. In dit stuk wil ik graag met je kijken naar: de signalen die jouw kinderen afgeven.

 

Signaal
Want dat is wat kinderen vaak doen: ze geven met hun gedrag een signaal af. Ze vertellen op hun eigen manier: er is iets, ik weet niet goed wat, maar het voelt niet oké. En dan kan het om van alles gaan. Er is onzekerheid, angst, spanning of boosheid bij volwassenen. En kinderen pikken dat op. Ze gaan signaalgedrag laten zien. Want ze willen je iets vertellen. En heel vaak hoef je het niet ver te zoeken, want negen van de tien keer gaat het om jou. Je kind vertelt jou: mamma/pappa, je bent de laatste tijd zo boos/geïrriteerd/stil/verdrietig. Wat is er?

 

Jijzelf
Ik weet dat dit confronterend kan zijn. De gedachte: mijn kinderen zijn boos/maken ruzie en het ligt aan mij? Natuurlijk is het in werkelijkheid niet zo kort door de bocht. Meestal spelen er meerdere factoren. Toch wil ik je uitnodigen om eens naar jezelf te kijken. Kan het zijn dat je kinderen jou een spiegel voorhouden? Dat ze een signaal willen afgeven? En als dat dan zo is, voor een deel of helemaal, kun je dat dan onder ogen zien?

 

Accepteren
Ga eens na wat je precies voelt. Accepteer en erken dat gevoel. Daarmee erken je jezelf en dat is belangrijk. Alleen wanneer jouw eigen gevoel er mag zijn, kun je op een eerlijke manier naar je kinderen kijken. Het begint dus bij accepteren van het gevoel dat je krijgt wanneer je kinderen steeds ruzie maken.

 

Onderzoeken
Vervolgens kun je jezelf de volgende vragen stellen:

 

• Wat zou mijn eerste reactie zijn?
• Als ik zo reageer, stoppen de kinderen dan?
• Heb ik er daarna een goed gevoel bij?
• Is de sfeer in huis dan verbeterd?

 

Onderzoek dat eens. Misschien kom je tot de conclusie dat het op één of meerdere punten niet oké is.

 

Besluiten
Dat is het punt waarop je tot een besluit kunt komen. Namelijk dit: voortaan ga ik het anders aanpakken. Ik ga voor de verbinding met mijn kinderen. Ik geef ze erkenning en daarmee komt er ruimte om erover te praten. En om het samen te veranderen. Je kunt ze uitleggen dat je dit besluit hebt genomen en ook waarom. Zelfs als het gaat om problemen die je bezighouden en die te groot zijn voor kinderen. Dan kun je ze wel uitleggen dat je je ergens zorgen over maakt, maar dat het niks met hen te maken heeft. Dat jullie het als grote mensen op gaan lossen.

 

Resultaat
Wat is het resultaat als je het zo aanpakt? Het zal ervoor zorgen dat je kinderen het los kunnen laten. Ze hoeven geen signaalgedrag meer te laten zien.

 

Wil jij hier graag met me over doorpraten? Maak dan gebruik van mijn aanbod: een gratis sessie. We bellen elkaar en je krijgt dan 20 minuten van mijn tijd, waarin ik je minstens twee waardevolle tips geef. Klik op de button hieronder:

 

 

ja ik wil een gratis sessie

 

 

Het is gratis, maar toch geef je mij ook iets. Uit wat je mij vertelt, haal ik veel informatie over wat ouders bezighoudt. Zo blijf ik op de hoogte van wat er vooral speelt. Een win-win situatie dus: we helpen elkaar. En mocht het nodig zijn, dan kunnen we samen kijken of ik nog meer voor je kan betekenen.

 

Lijkt dat je wat: elke week lezen over alles wat met opvoeding te maken heeft? Gratis in je mailbox? Meld je dan nu aan, zo hoef je niets te missen:

 

 

ja ik meld me aan