“Nou, er blijft niet veel van over.” Ze stond toe te kijken hoe ik het touw op de grond, dat in een mooie kring was neergelegd, aan alle kanten aan het verschuiven was. Zelf stond deze moeder in het midden van de oorspronkelijke kring. De ruimte in de kring was haar eigen gebied, het touw was de grens. En ik probeerde die grens op allerlei manieren te veranderen. Ik had haar de opdracht gegeven haar grens te verdedigen, maar ze liet het gebeuren, met haar armen over elkaar. Maakte alleen die opmerking.

 

Reacties
Wat ze liet zien, was één van de drie primaire reacties die mensen hebben wanneer ze stress ervaren. Dit gebeurt ook wanneer anderen je grens overgaan. Je kunt dan bevriezen, vechten of vluchten. Wanneer een ander echt jouw grens overgaat, beschadigt hij of zij jouw behoeften. Daarom is het goed een effectieve manier te vinden die je helpt je grenzen aan te geven (in plaats van vechten, vluchten of bevriezen).

 

Grenzen van ouders en kinderen
Elk gezin heeft met grenzen te maken. En grenzen die ouders stellen, daar proberen kinderen overheen te gaan. Ze hebben dat nodig, om te ontdekken waar hun eigen grenzen precies liggen. En ze hebben ouders nodig die weten hoe dat zit met hùn grenzen. En daar kan het nog wel eens mis gaan. De moeder uit het begin van mijn verhaal liet bijna over zich heen lopen. Dat gebeurde thuis ook dagelijks en daardoor voelde ze zich vaak machteloos en somber. Ze kropte haar gevoelens op en af en toe kwamen ze er dan uit, op een explosieve manier. Dat wilde ze niet langer. Ze mocht leren een meer effectieve manier te vinden om haar grenzen aan te geven.

 

Kijk naar jezelf
Merk jij dat jouw kind vaak jouw grens overgaat? Kijk dan eens goed naar jezelf, hoe bewaak jij je grenzen eigenlijk? Word je er doodmoe, machteloos of somber van en van tijd tot tijd flink kwaad, dan is het tijd om ermee aan het werk te gaan! En wanneer je zelf sterk staat, kun je je kind op een goede manier begrenzen. Aan de slag dus!