Zucht. Had ik onze zoon een kwartier geleden gezegd dat hij geen banaan mocht. Omdat we bijna gingen eten. Zag ik hem nu toch een bananenschil weggooien. “Ik dacht dat ik nee gezegd had!?” Hij keek me ietwat schuldbewust aan. “Van Pappa mocht het.”

 

Op één lijn
Een voorbeeld van hoe dat kan gaan. Dat je als ouders verschillend reageert op wat je kind vraagt. Kinderen proberen dat uit, dat zal iedere ouder herkennen. Daarom vinden veel ouders het heel belangrijk in alles op één lijn te zitten. Daar doen ze erg hun best voor. Maar volgens mij is het niet mogelijk. Niet in alles.

 

Uniek
Sterker nog: je moet het niet eens willen. Want jij en je partner zijn twee verschillende personen. Met verschillende karakters. Jullie reageren elk op een unieke manier op vragen en uitdagingen van je kind. Poets die verschillen niet weg. Hoe jij bent is wat jou uniek maakt en waardevol. En zeg nou zelf: dat is toch precies wat jullie tot een stel maakt? Dat jullie je aangetrokken voelen door het unieke in de ander?

 

Twee werelden
Bovendien komen jullie elk uit een ander gezin. Jullie zijn dus zelf groot geworden in twee verschillende werelden. Met elk een eigen achtergrond en gewoontes. Dat neem je mee en wanneer je kinderen krijgt, val je terug op wat je van huis uit gewend bent. Of je doet het juist heel bewust helemaal anders dan je ouders. In beide gevallen gaat dat goed zolang jullie twee werelden een beetje matchen met elkaar. Verschillen hoeven niet erg te zijn, zolang je elkaar kunt vinden en elkaar kunt aanvullen. Kinderen kunnen daar prima mee omgaan. En zo leren ze meteen omgaan met verschillen.

 

Botsen
Maar wat dan als je merkt dat jullie regelmatig botsen met elkaar over de opvoeding? Dat de verwijten over en weer vliegen?
“Jij geeft veel te snel toe, je moet strenger tegen haar zijn!”
“Ach, laat hem toch, hij hoeft dit niet te eten als hij het niet lust.”
Dat soort dingen.

 

Erkenning
Val elkaar in ieder geval niet af waar de kinderen bij zijn. Praat er met elkaar over op een rustig moment. Probeer, als je ziet dat het echt mis gaat, je partner erkenning te geven. Stel, je merkt dat je partner tegen je kind heeft staan schreeuwen. Benoem dan eerst wat je zag gebeuren bij hem of haar. Bijvoorbeeld: “Het valt ook niet mee hè, dat ze steeds zo’n grote mond heeft. Ik kan me voorstellen dat ze je dan knap kwaad maakt.” Dat maakt het voor de ander veel makkelijker erover te praten.

 

Grote lijnen
Zowel bij kleine verschillen als wanneer de problemen wat groter zijn, is het belangrijk samen oplossingen te zoeken. Wat jullie met elkaar kunnen afspreken, is dat jullie het eens worden over de grote lijnen. Dat jullie over de belangrijkste dingen dezelfde afspraken en regels hanteren. Dat is dus wat anders dan altijd op één lijn zitten. Kinderen vinden het fijn dat ze weten waar ze aan toe zijn. Als jullie het over de grote lijnen eens zijn, kunnen ze daar wat mee. Binnen die lijnen is er ‘kleurverschil’ mogelijk.

 

Basis
Dan is het handig als jullie als ouders afspraken maken over de basis. Bespreek dingen die dagelijks terugkomen en maak daar samen afspraken over. Bijvoorbeeld over hoe laat de kinderen naar bed gaan, wat ze mogen snoepen (en hoe vaak), hoeveel ‘schermtijd’ ze krijgen, wat de regels zijn aan tafel. Met dit soort afspraken schep je duidelijkheid aan de basis.

 

Compromis
Dit betekent ook dat je soms compromissen moet sluiten. Dat je af en toe je afspraken bij moet stellen. En dat jullie elkaar regelmatig aan de gemaakte afspraken herinneren.

 

Van huis uit
Hebben jullie dat wel eens gedaan?  Met elkaar doorpraten over hoe dat bij jullie thuis ging? Neem daar eens (opnieuw) de tijd voor. Wat heb je zelf van huis uit meegekregen? Wat wil je daarvan meenemen in je opvoeding? En wat juist echt niet? Wat vinden jullie eigenlijk het allerbelangrijkste in opvoeding? Wat willen jullie je kinderen meegeven? En hoe geven jullie dat dan vorm? Wat kunnen jullie van elkaar als partners leren?

 

Nieuw
Als je dat eens doorspreekt met elkaar, ga je elkaar beter begrijpen. En er ontstaat eigenlijk automatisch al iets gezamenlijks. Wat je dan krijgt, is een heel nieuwe gezinscultuur, die precies bij jullie gezin past. Zo krijgen je kinderen het beste van jullie samen!