Een moeder vroeg mij laatst hoe ze het voor elkaar kon krijgen dat haar dochter in bed bleef. Ze was overgestapt van het kinderledikantje naar een ‘echt’, groot bed. En dat was leuk, ze kon er zelf uit klimmen! Dat deed ze vervolgens ook, soms wel twintig keer op een avond. De ouders hadden al van alles geprobeerd, maar niets hielp. Ze waren er behoorlijk zat van.

 

Lange adem
Een week later kreeg ik een andere moeder aan de lijn tijdens een gratis sessie. Zij had vrijwel exact hetzelfde probleem. Een peuter die niet in bed bleef. Peuters hebben een erg lange adem. Wat je dan als ouders nodig hebt: een nét iets langere adem.

 

Grenzen
Beide moeders kwamen uit bij het thema: grenzen. Niet alleen peuters, ook oudere kinderen zijn op zoek naar grenzen. Ze willen namelijk heel graag weten waar ze aan toe zijn. En als er dan iets gebeurt zoals ik hierboven heb beschreven, dan is er meestal iets aan de hand met grenzen.

 

Helder
Dat beaamde ook een vader die ik sprak. Hij had vaak moeite zijn zoon van zes in bed te krijgen. “Hij wordt tegen die tijd meestal erg druk en vliegt van hot naar her. Hij heeft moeite met afscheid nemen van de dag en het wordt steeds later.” Deze vader reageerde dan vaak boos, maar dat leverde alleen maar strijd op. Ik benoemde dat het goed zou zijn als hij zijn eigen grenzen helder zou hebben. Hij zei: “Dat is precies wat mijn vrouw heeft gezegd. Ze zei: als jij er zelf niet in gelooft (in de grens die je hebt gegeven), waarom hij dan wel?”

 

Duidelijk
Dus, rekt je kind elke avond eindeloos het bedritueel? Komt hij of zij -tig keer uit bed? Ben je zelf geneigd uiteindelijk toe te geven, ook al had je eerst nee gezegd? Kijk dan eens goed naar jezelf en naar je grenzen. Kinderen voelen namelijk haarfijn aan hoe zeker jij van je eigen grenzen bent. Heb je ze wel helder voor jezelf? Ik bedoel: ben je duidelijk van binnen? Pas als dat zo is, kun je duidelijk zijn naar je kind toe.

 

Reactie
Natuurlijk gaat je kind protesteren/huilen/boos worden als jij een grens geeft. Dat is namelijk wat kinderen doen. Ze willen weten: is dit echt de grens? Zie dit gedrag als een ontlading over wat jij als grens geeft. En niet als een bewuste poging jou dwars te zitten. Dan kun je er ook gewoon rustig onder blijven. En ondertussen op een rustige, besliste manier laten merken dat het gaat gebeuren zoals je had gezegd.

 

Veilig
“Geef kinderen grenzen alsof je ze een cadeau geeft. Alsof dit het allerbeste is wat je op dit moment kunt doen”. Deze quote heb ik al eens eerder gedeeld (hij is van Patty Wipfler). Ik vind het een mooie manier van kijken naar grenzen geven. Ik zal je ook vertellen waarom. Kinderen die geen grenzen krijgen of de ene keer wel en de andere keer niet, voelen zich niet veilig. Ze hebben juist grenzen nodig om zich veilig te voelen. Veiligheid is één van de basisbehoeften van een kind. Dat is iets wat iedere ouder zijn/haar kind wil geven, toch?

 

 

Merk jij bij jezelf dat je dat lastig vindt, grenzen stellen? En wil je hier graag met met over doorpraten? Of kun je wel wat tips gebruiken als het om opvoeden gaat? Vraag dan nu een gratis sessie bij mij aan. We bellen elkaar en je krijgt dan 20 minuten van mijn tijd, waarin je alle vragen mag stellen die je hebt.

 

 

ja ik wil een gratis sessie

 

 

Het is gratis, maar toch geef je mij ook iets. Uit wat je mij vertelt, haal ik veel informatie over wat ouders bezighoudt. Zo blijf ik op de hoogte van wat er vooral speelt. Een win-win situatie dus: we helpen elkaar. En mocht het nodig zijn, dan kunnen we samen kijken of ik nog meer voor je kan betekenen.

 

Lijkt dat je wat: elke week lezen over alles wat met opvoeding te maken heeft? Gratis in je mailbox? Meld je dan nu aan, zo hoef je niets te missen:

 

 

ja ik meld me aan